Dank voor de reacties op mijn ‘writers wresteling’ in mijn vorige mail (even opsnorren als je die gemist hebt). Fijn die harten onder de riem en vooral ook de aansporing van Henriette ‘to get over myself’

Dat helpt enorm ‘to get over it’ en gewoon aan het werk te gaan, wetende dat er echt mensen en kinderen van vlees en bloed zitten te wachten op wat ik aan het schrijven ben en dat die wetenschap mijn bloed, zweet en tranen droogt. Ik wist dat wel (lees hier het ‘signs, signs, signs’ verhaal) maar ik was het toch weer vergeten en had me weer mee laten slepen door ‘niet goed genoeg’. Mijn Perfectionista was er alweer mee aan de haal, maar het is mijn Laissez Fairesta die ik nodig heb om vrij te kunnen schrijven.

Verder de vraag van Anke of het niet een goed idee zou zijn om een stukje aan mijn trouwe fans te laten lezen om hun oprechte reacties te ontvangen. Dat is op zich een goed idee, maar voelt ook een beetje ongemakkelijk, want zoveel reacties, zoveel meningen en daar gaat mijn Pleaser van aan, die wil dat IEDEREEN het goed vindt en die kan niet zo goed tegen kritiek, zeker niet als ze zelf nog niet zo zeker van haar zaak is. Maar… het gaf me wel het idee om de inleiding met je te delen. Maar dan met de vraag of jij er op basis daarvan op zit te wachten.

Het boek idee is oorspronkelijk ontstaan door een bericht dat Pascal me ooit voorlas over leesbevordering op school. Ik kreeg een soort ‘instant download’ voor dit boek. Of liever gezegd toen kwam het binnen als 12-delige serie en is uiteindelijk één verhaal geworden. Dat heb ik toen weer even laten liggen omdat Pockets vól met JOY en daarna Pockets vól met VRIJHEID er tussendoor kwamen. Maar toen ik bezig was met Time Genius kwam het full force terug als PRIMARY PROJECT (luister hier de podcast erover als je erin geïnteresseerd bent) als antwoord op de fantastische vraag: Wat zou je doen als je zou weten dat je nog maar 3 jaar te leven hebt? Het antwoord kwam onmiddellijk. Dan wil ik (o.a) een Legacy achterlaten voor mijn kleinkinderen. Ze meegeven wat ik ze ook bij leven meegeef. Leven volgens de universele wetten i.p.v. volgens de regels. Maar dan in verhaalvorm…!

Oke…

Nou ben ik eerder een Annika dan een Pippi, dus de beroemde quote van Pippi:
“ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” ging helaas niet helemaal op. Vandaar dus mijn Writers Worsteling hier en daar en waarom ik echt op mijn Laissez Fairesta en op divine timing vertrouw, want van mijn Perfectionista had het allang in de winkels moeten liggen damn it! Hoe lang ben ik hier nu al mee bezig…!!!

De reden dat ik de inleiding van mijn boek ‘Groots en Meeslepend Leven, een ode aan dagelijkse sleur’ bovenaan deze mail heb gedeeld is omdat die inleiding me helpt om in mijn Laissez Fairesta te stappen. De inleiding van ‘Charlie en de Magische Manifestatie’ (werktitel) helpt me om het simpel te maken. Ik schrijf gewoon voor mijn kleinkinderen. ik hoef de wijsheid niet in pacht te hebben. Ik hoef ‘alleen maar’ vol overgave te léven. Het blijft een goed kattebelletje aan mezelf!

Enfin.

De inleiding is geschreven aan mijn kleinkinderen, maar is uiteindelijk natuurlijk voor ieders kinderen. Ik heb er een screenshot van gemaakt dus ik hoop dat het groot genoeg is om te lezen (en anders even inzoomen)

Het is for your eyes only

Je zou me een enorm plezier doen als je me wilt laten weten of jij op basis hiervan zou denken: Hier zit ik op te wachten! Of dat nou voor je je (Jongere) zelf is, voor je kinderen of voor je klas. Zit jij hier op te wachten?

Zo ja, mail het me: support@louniestadt.com Dan maak ik er een screenshot van en stop ik het in een ‘fan folder‘ zodat ik er telkens weer even naar kan kijken ‘to get over myself’

Morgen heb ik een afspraak bij een kinderboeken-uitgever. Wéten dat er nu al mensen en kinderen zijn die erop zitten te wachten helpt niet alleen mij bij het schrijven maar ook een uitgever bij het uitgeven.
Ook dit is nieuw voor mij want ik heb tot nu toe altijd in de luxe positie gezeten dat ik gevraagd ben door een uitgever en voordat ik begon met schrijven dus al wist wat ik zou schrijven en voor wie. Ik denk dat dat ook onderdeel is van mijn ‘onzekerheid’ deze keer, en waarom de driekoppige ‘wie zit hier nou op te wachten’ ‘kan ik dit wel’ en ‘is het wel goed genoeg?’ draak zo hardnekkig de kop(pen) opsteekt.

Omdat ik zelf niet meer op social media zit komt in dit geval ook de oude angst omhoog dat ik (lees een uitgever) dat nodig heb om het boek succesvol te kunnen lanceren. Als ze eens zouden weten wát een ongelooflijk fijne community ik heb, los van social media, dan zou dat natuurlijk ook helpen.
Dus bijvoorbaat dank voor je Cheerleadership!

Voor mij de schone taak om Groots en Meeslepend te blijven léven, en te vertrouwen op het universum en te wéten dat het echt om mijn vóélbaarheid gaat en niet zozeer om mijn zichtbaarheid. En dit is precies de reden dat je de universele wetten moet léven en niet (alleen) dóórgeven…!

Alle liefs,

Lou

P.S. Voor mijn ‘Dutchies Down Under’ (oftewel degenen die Member zijn van Leonie Dawson’s Brilliant Biz & Life Academy) mijn Guest Workshop is op donderdag 19 oktober om 9.00 uur onze tijd!

De deuren van haar membership zijn op dit moment even open. Je kunt je er hier voor aanmelden. Mijn Guest Workshop gaat over de wet van aantrekking voor entrepreneurs.

P.P.S. En aanstaande zaterdag spreek ik op het Energie Event. Daar heb ik ongelooflijk veel zin in.