Ik ben weer Home (bitter) Sweet Home.

Bittersweet omdat het zó heerlijk was bij mijn zus in Costa Rica. Bijna 3 weken even alleen maar me. myself & I. Schrijven, tekenen, knippen, plakken terwijl Tika ook zat te creëren. Ze is aan het weven geslagen en maakt de mooiste dingen. Ze is haar eigen katoen aan het verven en helemaal in haar element. Het afscheid had voor ons allebei nog lang op zich mogen laten wachten, we waren er nog helemaal niet klaar voor en al helemaal niet klaar mee!
Het is zo zalig om met iemand samen te creëren. Allebei lekker met je eigen werk en wereld bezig zijn maar toch sámen. En lekker betekent overigens niet dat het allemaal lekker liep. Ik heb serieuze angsten en twijfels tijdens het schrijven van mijn eerste fictie- en kinderboek. Echt, ik heb dit nog niet eerder bij welk boek dan ook ervaren. Ik kon (kan..) er helemaal op vast lopen. Tot ik weer eens gefrustreerd zat te zuchten en te steunen dat het gewoon niet goed was, dat het niet lukte, dat er veel te veel non-fictie informatie in moet maar dan in fictie-vorm geschreven moet worden en ik tegen mijn zusje zei: ‘Ik zal je wel een stuk voorlezen, dan snap je wat ik bedoel’. Waarop ik haar het stuk voor las wat ik al had. Ze maakte prompt weeffouten in de sjaal die ze aan het weven was, zo ging ze in het verhaal op en slaakte prompt een: ‘Waar héb je het over?? Het is hartstikke goed!!!’

Dat was zó fijn om te horen. Maar nog niet voldoende, want ik zat maar steeds aan te hikken tegen het begin. Het stuk wat ik haar had voorgelezen begint ergens op een kwart van het boek, waarin Charlie, mijn hoofdpersoontje, al het een en ander aan kennis van Juf Universe had opgestoken, zodat ze het al kon gaan tóépassen. In het begin moest Juf Universe haar dus die kennis nog overdragen en dáár liep ik dus steeds op vast. Toch met goede moed weer verder, tot ik weer vast liep en het opnieuw aan Tika ging voorlezen (nadat ik weer had geroepen dat het helemaal niets werd…) en zij al halverwege de inleiding riep: ‘Ik wil dit boek meteen hebben!! Dit is echt, echt, echt heel goed!”
Nou moet ik je eerlijk zeggen dat ik die inleiding al eerder had geschreven en ik daar zelf ook erg mee in mijn nopjes was en dat zei ik ook. Bovendien is dit nog niet het echte begin.
Maar ook toen ik dat voorlas was ze ronduit enthousiast. Pfffff hoe kan het dat jezelf zó kan twijfelen. En dat dan steeds weer opnieuw…

Ik heb de sjaal van haar gekregen die ze zat te weven tijdens het voorlezen, omdat de fouten die daarin zitten erin zitten omdat ze naar mijn verhaal zat te luisteren. Mijn boek zit dus in die sjaal!

En toen zat het er dus weer op en moest ik echt weer terug naar NL. En begon de lange reis weer terug.

Vandaag probeerde ik meteen weer mijn schrijfritme op te pakken. Dat lukt wel aardig, maar ik mis het samenzijn. Ik realiseer me dat schrijven echt een eenzaam beroep is. Ik mis jou ook merk ik. Hoewel het natuurlijk een privilege is om me alleen maar even met schrijven bezig te hoeven houden, ik mis de interactie van samen door een course heen gaan en de live calls doen. Hoewel ik dan fysiek in principe ook alleen aan het werk ben, geeft dat me wel energie. Ik had gedacht dat het juist fijn zou zijn om even alleen maar te schrijven, maar nu twijfel ik daaraan.

Je kunt wel zeggen dat het hele proces weer een behoorlijke Hero’s Journey is…!

Hoe dan ook, ik ben weer terug. Morgen begin ik met Level 2 van Brain Balance.
Volgende week heb ik een afspraak op school omdat ik weer ben gevraagd om nog twee keer dit schooljaar alle 14 groepen 1 tot en met 8 een hele dag over te nemen, en ik weer het lesmateriaal mag bedenken, maken en geven. (In de Masterclass Manifesteren in de klas heb ik gedeeld wat ik de eerste keer met alle groepen heb gedaan).

En ik ben terug voor het Energie Event van het Manifestatie Magazine waar ik volgende week zaterdag 14 oktober mag spreken. Ik schrijf al vanaf de allereerste editie een rubriek voor het magazine en oprichtster en hoofdredacteur Linda Dronkers -Steijn belde me na het inleveren van mijn rubriek voor het huidige nummer (ligt denk ik al in de winkel maar dat weet ik niet zeker) om te zeggen dat ze het zo goed en geestig vond en of ik dat niet ook voor het event wilde komen doen. Nou graag!
En er zijn nog kaarten voor het event, dus als je ook tijd, zin en geld hebt, dan zou ik het natuurlijk heel leuk vinden om je te zien. En uiteindelijk is energy the real currency. Dáár manifesteer je mee. Met je energie.

Nou, fijn om je weer even gesproken te hebben. Hoe gaat het met jou? Wat ben jij aan het creëren en manifesteren?

Alle liefs.

Lou

P.S. I love you.