Kom ik even van een koude kermis thuis…

Ik was er helemaal klaar voor. Ben me al weken intensief aan het voorbereiden en had er echt zin in.

Maar het was één groot fiasco.

Wát een desillusie.

Ik was er helemaal beduusd van.

Ik had me er zoveel van voorgesteld.

Voor als je het had gemist, ik ben gevraagd om alle 14 groepen van de basisschool van mijn kleinkinderen (en waar ik zelf vorig jaar groep 8 heb lesgegeven) een hele dag over te nemen en ik mag zélf bepalen wat ik met ze ga doen. Wat een kans! Dacht ik…

Ik heb van alles voorbereid over de wet van aantrekking, experimenten bedacht om te bewijzen dat energie bestaat en lessen voor het vormgeven en manifesteren van je dromen.

Mijn eerste dag was voor groep 8. De groep 7 waar ik zelf vorig jaar begonnen was en wat ik een hele lastige groep vond. Zo lastig dat ik onmiddellijk spijt had dat ik ja had gezegd op de vraag of ik die groep over wilde nemen tot de leerkracht die langdurig ziek was weer terugkwam.

Die kon goddank eerder dan verwacht weer aan het werk en ik kreeg groep 8 aangeboden, waar veel verloop was. Dat wilde ik in eerste instantie niet. Ik dacht dat als ik groep 7 al zo lastig vond dan was groep 8 vast helemaal niet te doen.

Maar de interim directeur zei dat hij dacht dat ik veel meer ruimte zou hebben in groep 8 om de dingen met ze te doen die ik ze graag wilde leren. Zéker na de CITO. En het bleek geen gouden greep. Wát een geweldige groep! Wát een mogelijkheden! Wát een JOYRIDE werd het!

Maar één zwaluw maakt nog geen zomer.

Die groep máákte van mij een goede leerkracht. Maar dat bleek geen gegeven dus.

Ik begon hartstikke lekker met mijn oude groep 7 maar na een half uurtje, drie kwartier voelde ik ze uit mijn handen glippen. De wet van aantrekking is een neutrale wet. Het énige wat die wet kan is het matchen van je vibe. Ik kreeg mijn eigen lessen voorgespiegeld. Mijn gedáchten over deze groep waren negatieve gedachten. Ook al stapte ik er vele malen zelfverzekerder in dan dat ik ze vorig jaar had verlaten, ik was hun klierige gedrag niet vergeten. Ook omdat ik de dag ervoor al even in de klas was om ze weer even te zien en om mijn spullen te brengen. Wat een chaos in die klas. Die gedachten nam ik natuurlijk ook bewust en onbewust met me mee. En ze hebben mijn gedachten met vlag en wimpel waargemaakt. Uit mijn boxje met alle woorden van de wereld kwamen alleen nog de woorden, nee, geen en niet… Ik heb zoveel van wat ik had voorbereid niet kunnen doen…

Ik sta nóg versteld van het gedrag van een aantal kinderen. Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat je zo kunt zijn. überhaupt. Als mens, als kind. Maar goed, ik ga er niet te veel op in, want mijn bloed gaat alweer koken als ik erover schrijf en dat doet mijn huidige vibe geen goed. Laat ik het erop houden dat ik een ervaring rijker ben en een illusie armer. Ik heb de rest van de middag en avond in een verbouwereerde staat doorgebracht. Nog 13 te gaan…

De volgende ochtend vroeg heb ik mijn pen getrokken en ben gaan schrijven. Echt, ik zou niet weten wie ik ben zonder mijn pen. Ik haalde precies de zere angel ermee uit. Ik heb met mijn pen onderzocht wat er nou precies gebeurd was. Ik realiseerde me dat ik, even helemaal los van het gedrag van een aantal kinderen, zelf veel te veel wilde in één dag. Ik zag ineens hoe ik beter had kunnen beginnen, wat ik anders had kunnen doen, wat eruit kon, en wat juist erin. Ik heb mijn hele gezichtsveld (mijn uit het veld geslagen gezicht) kunnen veranderen, door mijn pen te dopen in het kwantumveld. Connectie te maken met mijn Inner Being, mijn Soul, mijn guidance. Oh la la, ik was volledig in het ‘not self theme’ van mijn Human Design als Projector terecht gekomen. Verbitterdheid. Poor me. Heb ik ál dat werk gedaan, laat ik mijn business voor wat het is, zodat ik ‘het onderwijs kan redden’, krijg ik dít. Lékker dan.

Het was een goeie les in nederigheid. Door het schrijven met mijn Inner Guidance, kon ik het ineens zíen, kon ik het voelen, én kon ik me er los van maken en de lat die ik zó hoog had gelegd naar beneden halen. Of er anders onderdoor lopen. Ik ging mijn eigen schaal van Hicks omhoog naar ‘Positieve Verwachtingen’ en heb er het ‘Positieve’ van afgehaald in de zin van dat het een positieve ervaring moest zijn. Het zou gewoon een ervaring zijn en ik zou het positieve ervan inzien. Net zoals ik die ochtend in mijn journal gedaan had. Ik wist precies hoe ik zou beginnen, en wist ook precies waar en wanneer ik mijn grenzen aan moest geven. Ik had het veel te veel laten vieren omdat ik ze zo graag ‘een leuke dag’ had willen geven.

En wonder boven wonder werd het met deze groep 8 een geweldige dag! Ze staan als net zo lastig bekend als de klas van de dag ervoor, maar ik kende ze nog niet, dus ik wist niet wie de lastpakken waren. Ik had zelf geen vooropgestelde ideeën en aannames, en dat maakte het beduidend onvoorwaardelijker. En de grootste bevrijding zat in dat het niet meer de allerbeste lessen van de wereld hoefde te zijn. We zouden gewoon kijken wat we in die tijd allemaal voor zinvols konden doen. En echt, het was TOP!

Wat ook heel fijn was, was dat mijn vriendin Marjolein Berendsen van Zoma Opleidingen me de avond na de bende van ellende ‘toevallig’ appte om te vragen of ik energetisch mee wilde manifesteren voor iets waar zij mee bezig is. Ik zei eerlijk dat mijn eigen energie even heel ver te zoeken was en dat het beter andersom zou kunnen, maar dat ik zeker energetisch met haar mee zou kijken in mijn meditatie de volgende morgen en energie zou sturen. Ze stuurde meteen terug dat ze mij in haar meditaties reiki zou sturen. En dat hebben we dus gedaan. En dat was zó cool!! Ik had dat nog nooit eerder op zo’n manier met iemand gedaan en het verrassende was dat het zó lekker was om me even te focussen op het welzijn van iemand anders! Even weg van mijn eigen wensen en verlangens, even weg van mijn eigen sores en mores. Er gaat zoveel liefde stromen, en dáár heb je zelf dus ook wat aan! Ze appte me wat ze had gevoeld en gestuurd bij het reiki geven en hoeveel blijdschap en vertrouwen ze had gezien in alle groepen die ik help groot te brengen.

Wat ik had gezien in mijn meditatie sprak ik voor haar in terwijl ik naar school reed. Daarmee was ik weer weg van mijn eigen ‘zorgen’ en stuurde vooral liefde naar een ander. Maar liefde is liefde. En dat is een geweldige hoge frequentie om op te vertoeven!

Ik hoorde haar voicebericht als antwoord op wat ik voor haar had ingesproken pas nadat ik uit school kwam. Het was spot-on geweest en zo behulpzaam! Sindsdien doen we dit dagelijks voor elkaar en het is werkelijk geweldig! Ik kan je dit van harte aanbevelen als je spirituele vriendinnen of vrienden hebt ! Wat er zo bijzonder aan is, is dat je die liefde die vrijkomt als je dat voor een ander doet veel hoger is dan wanneer je het voor jezelf doet. Althans zo werkt het voor mij. Bovendien vallen de kwartjes net zo hard voor jezelf door de dingen die je voor een ander ziet!

Ik moest ook wel lachen (eerst als een boer met kiespijn maar daarna hartelijk) dat ik op 27 juni samen met Charlotte Labee in het theater in Gouda sta voor een inspiratie-avond voor leerkrachten.

‘Lekker voorbeeld’ dacht ik. Maar toen bedacht ik me dat het écht een lekker voorbeeld was, want er gaan zóveel leerkrachten tegen hetzelfde aanlopen als ze dit soort ideeën en kennis willen gaan implementeren in de klas…!

Ik mag dan een van de sprekers zijn op de inspiratie-avond voor leerkrachten, dat wil niet zeggen dat ik het zelf allemaal zo fantastisch doe..!

En één van de dingen die ik met mijn pen uit het kwantumveld hengelde was dat ik door mijn eerste fiasco júist een lichtend voorbeeld was. Als ik het allemaal helemaal perfect doe vanaf the get go, dan gaat de flaterende leerkracht die vol goede bedoelingen aan de slag gaat na onze inspiratie-avond denken dat zij of hij iets niet goed doet.

Dus: Wil jij ook het verschil maken, voor jezelf én voor jongeren? (wellicht inclusief flaters)

Kom dan op dinsdag 27 juni naar de Inspiratie-avond Brain Balance in het Onderwijs. Voor iedereen werkzaam binnen het onderwijs, van basisonderwijs tot hogescholen en van pedagogisch medewerker tot ondersteunend personeel.

Waar: Goudse Schouwburg in Gouda
Hoe laat: 20.00 – 22.00 uur
Inclusief: Gratis online Brain Balance module t.w.v. €19,95

Het is trouwens sowieso wel eens goed om volledig onderuit te gaan. Het stelt alles weer even ter discussie. Alles wat ik eerder heb gezegd, beweerd, en geloofd bijvoorbeeld. En ik zeg nogal wat.

Ik stuurde je afgelopen keer al deel 1 van het (h)eerlijke gesprek met mijn vrienden Sebastiaan en Eric voor hun gloednieuwe Samata podcast:

Na het het eerste deel staat inmiddels ook deel 2 online! Die kun je HIER luisteren.

En al een tijdje geleden had ik een heel fijn gesprek met Mandy Vroom over een simpel leven goed geleefd. Ook ons gesprek was te lang voor één aflevering. (ik zei toch dat ik nogal wat zeg…)

HIER kun je het eerste deel luisteren. En HIER deel twee.

Nou lieve , zo ben je weer een beetje op de hoogte van het wel en wee (en het ach en wee…) van wat er hier allemaal speelt.

Morgen ga ik met mijn vader naar Parijs om hem te helpen verhuizen. De stad waar hij op zijn zeventiende naar toe liftte om daar een jaar als straattekenaar te leven en waar hij onlangs op zijn bijna 80ste een appartement heeft gekocht, nadat hij er 2 jaar een appartement had gehuurd. Het blijft een van de meest inspirerende dingen die mijn vader heeft gedaan. Dat jaar als straattekenaar in Parijs leven. Over vrijheid gesproken. Maandag rijden we weer terug en dinsdag ga ik beginnen bij de kleuters. Mede dankzij mijn Wonderlijke Wisselwerking met Marjolijn heb ik mijn schouders laten zakken om ze er dinsdag weer onder te zetten maar dan door er vooral voor ze te ZIJN! Vanuit mijn Spirit, mijn Inner Guidance, in plaats van vanuit EGO. We gaan experimenteren met magneten. Letterlijk de wet van aantrekking dus. Ik had bedacht dat ik er ook een poppenkast voorstelling over zou maken. De poppenkast is er, die heb ik samen met mijn eigen groep 9 (mijn oude groep 8)gemaakt die hier vorig weekend op het eiland was.

Ik moet alleen het verhaal nog maken… Nou ja. Nu de lat veel lager ligt zie ik het wel. Eerst maar lekker naar Parijs en anders laat ik de kleuters gewoon zelf een poppenkast verhaal maken en spelen. Spélen, daar worden ze sowieso gelukkig van.

En zoals Mary Poppins zo mooi zegt: ‘Enough is as good as a feast!’

Alle liefs

Lou