Ik ben gisteravond weer teruggekomen uit Parijs waar ik was om mijn vader en zijn vrouw te helpen verhuizen. Wat een heerlijk appartementje hebben ze daar gekocht, en een waar schrijversparadijs bovendien! Inspirerend hoor om op je 80ste en 72ste nieuwe dromen waar te maken en daar weer onderdeel van te mogen zijn.

Vanmorgen vroeg naar school gegaan om de klas klaar te maken voor 31 kleuters. Tjonge jonge, dat is weer een heel different cookie! Ik had gelukkig vorige week al tips & trics afgekeken bij de kleuterjuffen en meester want het is wel heel fijn om een paar goeie tools op zak te hebben. Ik heb het overleefd en zij zijn allemaal springlevend weer naar huis gegaan en dat op zich vind ik al vallen onder ‘missie geslaagd’. Ook hier heb ik lang niet alles kunnen doen van wat ik had voorbereid. Ik had een circuit gemaakt met magneet-experimenten zodat ze letterlijk de wet van aantrekking kunnen ervaren. Maar met het ene experiment waren ze langer bezig dan met het andere experiment en de groepen waren groter dan waar ik spullen voor had, dus het liep nog niet helemaal gesmeerd. Het is steeds opnieuw aftasten wat haalbaar is en wat wel en vooral ook niet werkt.

En even voor degenen die meteen weer in de pen willen klimmen om me te vertellen hoe ik het allemaal anders moet doen, ik ben even energetisch onbeschikbaar voor ‘hoe het hoort’s’ en ‘hoe het moet’s’. Ik wéét hoe het hoort, en ik wéét hoe het ‘moet’, het ging me er in de vorige mail juist om om transparant te zijn dat weten hoe het hoort en weten hoe het moet niet hetzelfde is als het ook daadwerkelijk toépassen van wat je weet. En natuurlijk zou ik zelf ook als eerste roepen dat kinderen niet zo ZIJN maar dat ze zo DOEN. Nogmaals dat wéét ik en toch stond ik met mijn oren te klapperen en sloeg ik stijl achterover van hoe ze DEDEN en wat ze ZEIDEN in de eerste groep 8. Dat ze niet zo ZIJN dat was ik daardoor even glad vergeten want ik kon er met mijn pet even niet bij. De kapiteinspet dus, de pet die je ophebt als je daadwerkelijk vóór de klas staat. De pet die ik op heb als ik als beste stuurlui aan wal sta, díé pet was even in het water gevallen en ik vermoed dat er vele petten zouden sneuvelen zodra de beste stuurlui aan wal zélf zouden moeten uitvoeren waarvan ze gewend zijn de aanwijzingen over te geven. Je hebt nu eenmaal een beter overzicht vanaf de wal dan wanneer je aan boord op de brug van dat schip staat.

Het was overigens opvallend hoe de berichten en mailtjes van leerkrachten, die zélf ook een klas vol hebben, berichten waren vol herkenning en dankbaarheid voor het delen en verwoorden van eigen herkenbare ervaringen, en dat met name de coaches en kindertherapeuten die één op één met kinderen werken ‘verdrietig’ werden van mijn mail en me vooral aanspoorden om me te laten spiegelen door de klas en te kijken wat zij van mij nodig hadden in plaats van zélf iets leuks voor ze te bedenken.

Enfin, ik snap alle goeie bedoelingen en dank voor de moeite om me te willen laten zien waar ik zelf even niet bij kon maar nogmaals, ik ben er even energetisch onbeschikbaar voor want anders kan ik mijn falen niet meer met je delen en ik denk nou net dat dat, met name voor leerkrachten, fijn is om wél te kunnen lezen. Bovendien zouden we dan ook de hele discussie aan moeten gaan over bij wie de taak van het opvoeden van de kinderen ligt wat er voor zorgt dat de kinderen DOEN wat ze DOEN en waardoor het zo lastig is om holistisch te blijven kijken omdat je vol verbijstering in de Holy Shit terecht kunt komen.

Enfin. Vandaag overleefd. Was niet super inspirerend om eerlijk te zijn, maar ook vandaag weer goed kunnen zien en ervaren wat ik morgen bij de andere groep 1/2 weer anders kan doen. De enige manier om het te kunnen weten is door het te ervaren en bij te sturen.

Dat even wat betreft het onderwijs. Ik wilde je na mijn laatste mail in ieder geval updaten en aangeven dat ik mijn inbox even moet laten voor wat het is, omdat ik mijn energie nu voor school nodig heb en Linde op vakantie is en Sacha out of office. Ik zit dus ook als kapitein in mijn eigen inbox maar moet dat schip even onbemand laten. Ik negeer jou dus niet als ik je niet geantwoord heb mocht je hebben gemaild . Ik bén niet onbeleefd, ik dóe onbeleefd ;-). Echt ik dank je hártelijk en kan écht waarderen dat je de moeite neemt om me überhaupt terug te mailen met positieve of negatieve feedback.